2O13

Omdat alle Bloglovin' posts op mijn tijdlijn op dit moment over het jaar 2013 gaan heb ik zojuist besloten dat ik maar eens mee ga doen met de trend. 

Ik ben een ontzettende materialistische 18-jarige natuurlijk, dus ik ben blij met alle spullen die ik gekregen en gekocht heb. 

Verder:

- Mijn verhuizing. Ik hou met heel mijn hart van mijn ouders en ik ben heel dankbaar dat zij nog allebei op zo'n actieve manier in mijn leven zijn. Toch ben ik heel blij dat ik de keuze heb gemaakt om op mijn 17e al naar Utrecht te verhuizen. Ik heb daar nu zo'n leven opgebouwd en ik zou me echt niet kunnen voorstellen hoe dat ooit anders had kunnen zijn. 

- Mijn tweede verhuizing. Na een tijdelijke kamer ben ik verhuisd naar een tweede huis, waar ik nu nog steeds woon. Ik ben zo dankbaar dat ik in zo'n mooi huis mag wonen, maar het allerdankbaarst ben ik voor mijn huisgenoten. De mensen die er door dik en dun altijd voor me zijn met een wijntje en een sigaretje. Ik kan oprecht zeggen dat mijn huisgenoten mijn leven in Utrecht zo veel leuker maken en ik ben gek op ze. Adriaan, Thomas en Willemijn, dikke vette kus!

- Mijn baan natuurlijk. Het is een baan en dat zal het blijven, maar ik ben zeker wel dankbaar dat ik in deze tijd nog een bijbaantje kan hebben en voor mijn leuke collega's. Natuurlijk zitten er minder leuke dagen tussen, want het blijft werk.... Maar mijn collega's slepen me er altijd weer doorheen. 

En last but most certainly not least:

- Mick. Klef kleffer klefst, maar ik ben 1000000% dankbaar dat ik dit jaar mijn lief heb leren kennen en dat hij me tot nu toe nog niet zat is, en dat ik hem nog niet zat ben. 0% ;). 

2O14:

2014 wordt voor mij een jaar van keihard werken. Proberen toegelaten te worden tot de opleiding Journalistiek in Utrecht en proberen zo veel mogelijk centjes te verdienen. Ook wordt het een jaar waarin ik hoop nog meer van Mick te gaan houden (voor zover dat mogelijk is), leuke times met mijn vrienden en huisgenoten te hebben, en natuurlijk veel te bloggen. 

Hoe gaan jullie oud en nieuw vieren en wat zijn jullie doelen voor volgend jaar?

Dikke kus,

Em. 

CLUMSY

Zo, eindelijk weer eens een gaatje gevonden om te bloggen. Ik check elke dag heel braaf op mijn telefoon of op mijn computertje of ik nog lezers gehad heb en trouw als jullie zijn, elke dag weer dat getal die mijn hart een beetje pijn laat doen. Ik moet echt vaker posten, ik weet het.

In het kader van "lief dagboek"; ik ben net terug van vakantie. Het idee was een week wintersporten, de uitvoering was met negen man en twee honden in een iets te krap huisje, waarvan er uiteindelijk vijf ook echt dagelijks op de piste stonden.
Sportief als ik ben (kuch) stond ik de eerste dag ook netjes op van die lange onhandige latten bij Marcus op de babypiste. Sinds het de eerste keer was dat ik überhaupt op ski's stond (net als voor mijn moeder, zusje en vader), achtten we het verstandig om les te nemen. De les ging eigenlijk fantastisch, ik ontdekte eindelijk een sport waar ik mijn spieren wel gebruikte, maar waar ik niet buiten adem van raakte, en zelfs bochtjes draaien van de blauwe piste ging prima. Liften, geen probleem, mijn ski's liet ik gewoon om en mijn angst om te vallen had ik eindelijk overwonnen. Tot... De sleeplift des hels. Ik was al vijf keer zonder problemen naar boven gegaan, en de zesde keer moest ik natuurlijk genadeloos onderuit gaan. Hoe het gebeurde? Geen flauw idee. Ik weet alleen nog dat ik ineens op de grond lag en niet meer op kan staan. Ten eerste is het vrij moeilijk om op te staan als je je ski's nog aan hebt. Je skileraar staat tegen je te schreeuwen in het Duits dat je gewoon overeind moet komen, het lukt je niet, de paniek slaat toe, je benen zijn overal waar ze niet horen te zijn, die stokken zitten in de weg, kortom het is geen pretje. Ten tweede staat de lift voor je stil. Op een baan van een hele kilometer lang hangt iedereen een beetje stil aan zo'n liftje (het is best moeilijk om je balans te houden als je stil moet staan in zo'n liftje) en die druk, ja die voel je. Ten derde viel ik en verdraaide ik daarbij mijn reeds geblesseerde knie. Dat voel je natuurlijk pas als je dan alweer half op je benen staat. Ik heb mijn ski's uit gedaan, ben onderaan de helling gaan zitten en heb het de volgende dag weer geprobeerd. Lukte natuurlijk niet. Kniebanden verrekt. Jippie! Een hele week stilzitten voor Emma.

Buiten ik en mijn knie lag mijn nicht in het huisje met een rug die niet meer meewerkte, en zo heb ik me dus half vermaakt de hele week.
De laatste dag ben ik nog mee geweest naar de piste. En hoe? Nou, zo dus.

Als je dit soort dingen in Nederland zou flikken, in je onesie op een skipiste, zou iedereen keihard lachen. Of het nou met je of om je was, maakt niet uit, het is natuurlijk hilarisch. Oostenrijkers denken daar anders over. Die vinden het maar raar. Ik heb heel veel rollende ogen, kritische blikken en mensen die een beetje vies naar me keken gehad.
Mijn eeuwige geluk gaat verder. Ik zat in mijn onesie onderaan de blauwe piste een beetje te chillen, net begonnen in mijn boek en ineens krijg ik een telefoontje. Of ik even naar de EHBO wil lopen en ze met een sneeuwscooter naar halverwege piste 3 (wat een rode piste is... - irrelevant) wil sturen, want daar ligt mijn vader. Die moest uitwijken voor een klein Duits kindje die hem afsneed (zucht, leer sturen ofzo) en was op zijn schouder gevallen. Als ik mijn moeder moet geloven was hij zo bleek als de sneeuw, en dat zegt wat, want die vent heeft een abnormaal hoge pijngrens. Met de sneeuwscooter van de heuvel geschept, naar beneden in zo'n gondel. Dat was pas een drama. Die dingen slingeren alle kanten op en bij elk kleine hobbeltje zag ik mijn vader nog bleker worden dan hij al was. Zijn witte ski-pak (ja, mijn vader had een wit ski-pak. Hebben jullie wat plaatsvervangende schaamte?) stak al bijna niet meer af toen we eindelijk beneden kwamen en een half uur op de ambulance mochten wachten. Eeuwig verstandig en slim als ik ben had ik geen normale kleding bij me, en heb ik dus in het ziekenhuis gewacht tot mijn vader klaar was in mijn giraffen-onesie. Geen glimlachje kon eraf, bij niemand.


Heel verhaal, maar het komt erop neer dat de gehandicaptenuittocht toch nog is gelukt en dat we allemaal semi-heelhuids thuis zijn gekomen. Ik ga jullie vaker op de hoogte houden! En als je dit allemaal gelezen hebt, mag je, je adres even geven en dan stuur ik je een koekje als beloning.

Dikke kus,
Em.

HET LEED DAT ONLINE SHOPPEN HEET

Ik denk dat ik voor de gehele vrouwelijke wereldbevolking (uit eerste-wereld-landen dan) spreek als ik zeg dat online shoppen eigenlijk meer een curse dan een blessing is. Ik kon mezelf eerder altijd vrij goed beheersen. Als ik ging winkelen had ik een plan, ik zocht namelijk een geldautomaat op en haalde precies zo veel geld van mijn rekening af als ik maximaal wou uitgeven. Op die manier had ik overzicht over wat ik nog in mijn portemonnee had zitten, en wat er dus ook uit mocht. Sinds ik een bijna-fulltime baan heb, een vriendje heb, en ook nog eens een studie probeer te volgen heb ik gewoon niet zo veel tijd meer om urenlang de stad in te gaan. Dat is waar mijn grote leed omhoog komt. Online shoppen. Asos, Boohoo.com, fashionmusthaves, H&M (wat denk ik nog wel de gevaarlijkste is) en zo nog meer van die webshops die kleren aanbieden voor prijzen waar je nekharen op een positieve manier van overeind gaan staan.

Tegenwoordig zit ik elke vierde dinsdag van de maand fanatiek de "Mijn ING" pagina te vernieuwen zodat ik op het moment dat mijn salaris binnen is gekomen kan gaan shoppen. En dan niet door even 5 minuten te fietsen naar het centrum van Utrecht, maar door op het tabblad in mijn browser te klikken die al een tijdje open stond, wachtend en loerend.

Ik denk dat het gevaarlijkste aan deze sites is dat er altijd wel iets van een sale aan de hand is. Altijd wel iets van een kortingscode die ergens vandaan hebt gevist, altijd wel een uitverkoop waardoor je al die leuke dingetjes weer met 50% korting krijgt.

Ondertussen puilt mijn kast uit met kleding die nét niet lekker past, of waarvan het materiaaltje gewoon nét niet helemaal mijn ding is. Terugsturen! Zonde. Want als ik weer wat afgevallen/aangekomen ben of grotere borsten/kleinere borsten/slankere taille/vollere taille/brede heupen/slankere heupen/kortere benen heb past het vast wel. En die schoenen die eigenlijk gewoon voor geen meter zitten omdat ik elke keer denk dat als ik maat 41 toch al pas, ik maat 40 ook wel moet passen (voor de goede orde, schoenmaat 42 represent).

Jullie ook zo van het online shoppen? Ook kasten vol met kleren die niet passen? Let me know!

Xoxo
Emma

I love.....

Yes, I love!

Links: Lippenbalsem / Rechts: Handcreme

Eens in de zo veel tijd loop ik eens naar binnen bij de Douglas. Gewoon, omdat ik het daar zo lekker vind ruiken, omdat ze bij de winkel in Utrecht ook een Mac counter hebben (hehe) en omdat ze vaak dit soort dingetjes in het assortiment hebben.

"I Love..." is een heerlijk meisjesachtig en fruitig merk. De verpakkingen zien er vrolijk en kleurrijk uit en als je de dop eraf haalt (of open maakt, whatever floats your boat) komt er een geur naar je neus toe drijven waar je spontaan verliefd op wordt. Ik heb twee producten van dit merk, een handcreme die naar bosbessen ruikt, en een lippenbalsem die naar bessen (frambozen en bramen) ruikt. Vooral de handcreme vind ik echt heerlijk. Sommige handcremes laten zo'n vervelende vettige laag achter op je handen, deze trekt in en voelt gewoon heel fijn en zacht. Het lippenbalsem moet ik nog even aan wennen. Dat komt denk ik omdat ik eigenlijk alleen Labello/Vaseline gebruik als ik geen lippenstift draag (wat bijna elke dag is). Het geurtje is voor mij een beetje nep en hij voelt ook niet echt super fijn. Hij trekt snel in mijn lippen, maar op een vervelende manier. Ze worden er niet zachter van, maar juist droog en ik krijg er allerlei velletjes door. Jammer!

Het fijnste aan deze producten heb ik tot het laatst bewaard. Ze zijn namelijk ontzettend gunstig voor je portemonnee! Hoera! Bij de Douglas ben ik gewend toch wel een flink prijskaartje te hebben bij de kassa, maar deze spulletjes vallen reuze mee. De handcreme was uit mijn hoofd €6, de lippenbalsems zijn €3 of €4.

De ruitjesbloes

Jas: Primark/Blouse: Urban Outfitters/Broek: Monki/Schoenen: Urban Outfitters

Zo, maar weer eens een outfit postje hé. Vorige week heb ik weer eens een bezoekje aan mijn ouderlijk front gewaagd, en mijn zusje was zo lief in de kou wat foto's te maken. Ik moet heel eerlijk zijn, als je de stad gewend bent kan het echt zo heerlijk zijn om je terug te trekken in de "natuur". Nou is Almere natuurlijk niet echt natuur, aangezien het compleet door mensen aangelegd is en het eigenlijk ook een beetje een stad is. Toch is het heel anders dan Utrecht. De sfeer is gemoedelijker in het dorp-achtige gedeelte waar ik vandaan kom, en vooral in de buurt van mijn ouders is er heerlijk veel groen. Ik zou mijn voorliefde voor steden echt voor geen goud willen omruilen voor een omgeving met natuur (voorlopig nog niet in ieder geval) maar af en toe is het fijn om je even te kunnen terugtrekken op een plek waar het 's nachts zo stil is dat je niet kan slapen van de stilte. Of waar je kan horen hoe de regen tegen je raam aan tikt. 

Kitten is niet zo gek op knuffel-time, maar het hoort er nou eenmaal bij als ik weer eens op bezoek ben.

 Ik heb overigens mijn haar weer geverfd! Terug naar bruin, yay. De rode gloed komt langzaam weer om de hoek kijken, maar ik ben in ieder geval van het gros van het rood af. Yay voor brunettes!

GUILTY PLEASURES

Een beetje laat, ik weet het. Toch wou ik de guilty pleasure tag nog even doen!

Film: World War Z

Ik ben echt een sucker voor apocolypse-movies. Deze is het meest recente voorbeeld. Ik kan echt intens genieten van het scenario waarin een groepje mensen overlevend is van een soort catastrofistische ramp, of een virus. Één held die met de eindoplossing komt, terwijl de hele wereld aan het vergaan is. Dit soort films zetten mij aan het denken. Dat ene kleine groepje overlevers, moeten die dan de hele wereld herpopuleren? Of wordt er gewerkt aan een nieuw medicijn om te zorgen dat de zombies weer levend worden? Jammer dat er nooit een vervolg is op dit soort films, met het technische verhaal achter hoe het allemaal in zijn werking gaat na afloop. 

Serie: The Valleys

Oooooh The Valleys... Heerlijk. De uitspraken... "You can't shag a personality mom!". En mijn persoonlijke favoriet: "I'm free, I'm single and I'm ready for my clit to tingle". Ik lig elke aflevering weer in een complete scheur. Of het echt een guilty pleasure is weet ik niet, want iedereen kijkt het. Ik ben van mening dat er twee groepen zijn die deze serie kijken. De groep die op deze mensen wilt lijken, en de groep die deze mensen gewoon compleet uitlacht. Ik hoor bij de tweede. 

Muziek: Tienermuziek

Dit is absoluut niks waar ik me voor schaam. Ik ben gek op catchy muziek (ook al lijkt het allemaal op elkaar). Als ik echt geen energie heb zet ik toch gewoon lekker bovenstaand nummer van One Direction op en dans ik het liefst door mijn kamer in mijn ondergoed. Hoort erbij. Blame it on the hormones. Hetzelfde geldt voor Taylor Swift. 

Food: ALLES

Ik ben echt een ontzettende veelvraat. Als ik openstond voor obesitas had ik elke dag pizza gegeten, en twee bussen Pringles, en een pak koekjes. En McDonalds. Hmm. 

Activiteit: TLC

Dat ik verslaafd ben aan Honey Boo Boo weten jullie al, maar dat mijn verslaving eigenlijk de hele zender TLC omvat nog niet. Ja, TLC. Het liefst de hele dag. Vooral de ontzettend slecht gereconstrueerde moordverhalen. *zap*

Absurde verzameling/aankoop: Gezichtsverzorging

Ik heb denk ik, zonder grappen, voor minimaal €200 aan crèmes en reinigingsproducten op mijn kastje staan. Oeps.

 

Mancrush: Dennis Storm

'Nuf said.

Kleding: Onesies

In dit rendier-gevaarte beweeg ik regelmatig in en rond het huis. Ik zou er niet zo snel in naar buiten gaan, maar voor binnen wil ik nooit meer iets anders. 

Hebben jullie ook guilty pleasures? Let me know!

xoxo

Review: JML Ayvo

Weer een huidverzorging update. Want ik heb weer wat nieuws! De JML Ayvo. Een reinigingsborstel voor je gezicht, maar dan in een prijsklasse waar je kaak niet van op de grond valt.

Ik sta regelmatig te kwijlen voor de Philips Visapure en de Clairsonic Mia. Onder de douche een minuutje lang zo'n borstel tegen je gezicht houden, weg is je make-up en je hele leven zou beter moeten zijn. Maar de prijzen, oh mijn hemel de prijzen. Die dingen zijn echt on-ge-lofelijk duur. Er was een tijdje een actie dat je bij een abonnement op de Vogue (geloof ik) korting kreeg op de Visapure. Zelfs dan kostte hij nog €70 en zat je een hele tijd vast aan de Vogue - want dat zouden we allemaal zo erg vinden ;).
Tot ik vorige week ineens een reclame van de Ayvo tegenkwam. Dezelfde beloftes als de dure apparaten, maar dan voor €20 en gewoon te koop bij de Blokker. Ik rennen natuurlijk.

De komst van dit apparaat kwam goed uit. Dit vooral omdat ik net vorige week mijn hele huidverzorging om heb gegooid. Waar ik eerst zweerde bij veel te vettige crème van de Etos waar ik echt enorm veel puisten van kreeg ben ik overgestapt op Biotherm. Je betaalt wat (een hele hoop) maar je hebt ook wat. Elke ochtend en avond smeer ik een lekker laagje op mijn gezicht, en onder de douche was ik mijn make-up eraf met een reinigingsgel van hetzelfde merk.

Bron: Google

De Ayvo komt met drie verschillende opzetstukken en een draagtasje. Toen ik hem kocht en het doosje openmaakte vond ik het een vrij chique apparaat voor die prijs, maar die illusie werd al compleet verbroken toen ik zag dat er 4 AA batterijen in moeten, en dat die niet inbegrepen zijn. Batterijen... Seriously? Ik had veel liever een oplader aan de netstroom gezien. Maar goed, €20 Emma, blijven ademen. De 3 opzetstukken. Eentje is een soort sponsje waar je een vochtinbrengende crème op zou kunnen aanbrengen die het dan in je gezicht zou masseren. Deze kan wat mij betreft gelijk de prullenbak in. Niet omdat het van slechte kwaliteit is of wat, maar omdat ik gewoon zo gewend ben om mijn moisturizer met mijn vingertoppen aan te brengen dat ik het niet op een andere manier zou willen doen. De andere twee opzetstukken hebben dezelfde werking, de reinigers. De witte kop is voor een normale huid, de wit met blauwe kop is voor een gevoelige huid (bijvoorbeeld mensen met een hele onregelmatige huid, die last hebben van eczeem of heel veel puistjes). Ik heb niet veel onregelmatigheden in mijn huid, maar ik heb wel een hele dunne huid die snel droog wordt. 

's Avonds onder de douche, want ik douche altijd 's avonds, breng ik de reinigingsgel van Biotherm aan op mijn gezicht. Hier zitten al exfolierende stukjes in, wat betekent dat het gelijk een soort hele milde scrub is. De Ayvo ligt heel prettig in de hand omdat het een soort ei vorm is, en de ronddraaiende kop is echt een sensatie voor je gezicht. De gel gaat schuimen, wat betekent dat de Ayvo zijn werk doet, en het is de bedoeling dat je een minuut lang over je gezicht gaat. Met wat schuim in je neus/mond/ogen daargelaten voelt mijn huid hierna echt über prettig. Heel zacht en glad. Wel is hij rood en voelt hij wat trekkerig. Het voelt niet per sé heel vervelend, maar het roept wel echt om een flinke laag moisturizer. Na een minuutje of wat trekt de roodheid weg en wordt je huid super zacht.

Mijn eindoordeel? 's Morgens zou ik hem niet zo snel gebruiken. Ik zie dit echt als een ritueel waarmee ik mijn make-up er heel grondig af kan halen, voor 's avonds dus. Daarbuiten vind ik het een heel eng idee dat je huid er wat rood van wordt. Stel je gaat een keertje net een halve minuut te lang door en je loopt de hele dag met een rode kop... Nee voor mij is dit echt een ritueel voor 's avonds. Dat buiten beschouwing gelaten vind ik dit voor €20 een hele fijne manier om mijn gezicht te reinigen!

Biotherm huidverzorging

Eens wat anders dan al dat gebruikelijke geneuzel over mode. Vandaag wil ik jullie graag inwijden in de wondere wereld van mijn huidverzorging.
Mijn hele leven lang heb ik dag en nachtcreme van de Etos gebruikt. Als ik een droge huid had smeerde ik fanatiek, dan kreeg ik puistjes en stopte ik er weer mee. Als het dan weer droog werd begon ik weer met smeren. Elke keer weer kreeg ik er puistjes van. Langzaam maar zeker ben ik steeds meer gaan kijken naar goede huidverzorging en wat veel meiden (waaronder ik) nou eigenlijk fout doen. Elke dag smeer ik gewoon weer mijn laagje bb-cream en mijn concealer op mijn gezicht, en maak het af met een laagje poeder. Ik denk dat iedereen wel snapt dat onze huid niet gemaakt is om dat te tolereren. Het hele medische praatje kan ik je niet geven, wel kan ik je vertellen hoe hard mijn huid erop achteruit is gegaan sinds ik wat meer make-up draag. Oneffenheden, rode vlekjes, puistjes zonder rede, noem het maar op.
Ineens kwam ik op een punt waarop ik het echt zat was. Ik wou mijn mooie huidje weer terug. Dus met mijn goede gedrag ben ik de Douglas binnen gewandeld, voor een fortuin aan huidverzorging uitgegeven en met een beetje een dubbel gevoel weer naar buiten gelopen.

Met dit ben ik naar buiten gekomen. Biotherm, een merk waar ik zelf al het één en ander over had gehoord, maar waar ik nog nooit echt actief naar had gekeken. Medewerkster bij de Douglas heeft een hele waslijst met dingen opgeschreven die belangrijk zouden zijn voor mij en mijn huid, en vanuit daar hebben we samen deze uitgekozen. Ook omdat de creme erg lekker ruikt en de reinigingsgel ook een exfoliant (een soort mini-peeling voor elke dag) is.

Van links naar rechts heb ik 3 mini's meegekregen. Een soort gel/serum voor onder mijn dagcreme, een mini van de reinigingsgel die ik heb, en een mini body lotion. Dan krijgen we de creme. Deze kan ik overdag en 's avonds gebruiken, ideaal dus. Deze creme kostte in de aanbieding 32 euro. De reinigingsgel is voor onder de douche, of in ieder geval in combinatie met water, en heeft dus wat deeltjes erin zitten waardoor het ook een exfoliant is.

Ik gebruik de producten nog niet lang genoeg om er een echt oordeel over te vellen, maar tot nu toe vind ik vooral de creme heel fijn. Ik krijg er een hele zachte huid van, en wonderbaarlijk genoeg geen puistjes. Mijn huid voelt niet trekkerig, heel soepel en gehydrateerd. Tot nu toe een aanrader dus!

Stress, hoe te genezen?

Een hele kleine verontschuldiging voor ik jullie ga teisteren met wederom een lange post. Hij is de moeite waard om te lezen, ik beloof het. De afgelopen tijd heb ik het door stress en door drukte echt veeeeeel te druk gehad om te bloggen. Heen en weer rennen tussen school, werk en vrienden (ohja, en mijn ouders/zusje die het leuk vinden als ik af en toe even kom kijken bij ze) schiet bloggen er vaak gewoon even bij in. Sorry. Ik zal jullie niet meer vergeten. Oké, waarschijnlijk wel, maar valse beloftes zijn ook beloftes toch?

Bron: Google

Vandaag eens geen post waarin ik merken afzeik, jongens afzeik of mijn leven afzeik. Nee, vandaag eens totaal wat anders. Nou ja, soort van.

Eerlijk is eerlijk, met de titel misleid ik jullie een beetje. Ik ben een echte stresskip en als ik eenmaal in mijn stressmodus zit kom ik er niet meer uit. Ik ga jullie wat tips geven die ik graag toepas, maar of ze ook echt helpen betwijfel ik, sinds ik nu nog steeds met trillende handen en tranen in mijn ogen zit te typen.

Je kent het wel. 23:58 en je moet nog dit en dit en dit doen voor je, je verslag kan inleveren, waarvan de deadline om stipt 00:00 is. De volgende ochtend heb je ook nog eens een tentamen waar je je veel te slecht op hebt voorbereid door het maken van dat stomme domme verslag waar je veel eerder aan had moeten beginnen, en je. kan. wel. janken. Zo'n avond had ik gisteravond. Nou ja, minus het verslag want die stress had ik vorige week. Gisteravond dacht ik mijn stress te voorkomen door om elf uur te stoppen met leren, een heerlijke hete douche te nemen (zo'n nét iets te hete weet je wel), goed zen te worden met kaarsjes op mijn kamer en nog even een boek te lezen. Toen ging mijn wekker om half 8 en begon het hele feest. Dit lukte niet, dat lukte niet, mijn sigaretten waren op - en voordat jullie daarover beginnen, je weet niet hoe het is. Niet rokers weten nou eenmaal niet hoe het is als je op een stresserige ochtend erachter komt dat je sigaretten op zijn. Maar goed, ik besloot toch nog even rustig te gaan zitten achter mijn laptopje om mijn broodje te eten en mijn Supdradyn *barf* te drinken. Daardoor had ik natuurlijk weer veel te weinig tijd om mijn make-up te doen, mijn haar te doen, leuke kleren uit te zoeken en naar de Appie te gaan om sigaretten te halen. Één groot stressfestijn dus. Een uur voordat ik weg moest zat ik al te huilen. Natuurlijk had ik hartstikke veel tijd over, dus ik besloot nog even langs de Appie te gaan. Gigantische rijen, terwijl ik binnen stond begon het kei-hard te regenen. Huilen dus.

Is al niet zo'n lekker begin van je dag, kan ik je vertellen. Dan zit je bij dat tentamen, helemaal klaar voor de start met je groene en je roze markers, je blauwe, zwarte, rode en groene pen, een flesje water en wat chocorozijnen op tafel, je krijgt het tentamen voor je bakkes en je hoofd wordt één grote warboel van chaos en stress. Huilbui nummer 2 voor vandaag. Nee, ik moest niet huilen tijdens mijn tentamen, was maar een grapje (ik wou het wel). Ik kan je wel vertellen dat ik niet vrolijk was toen ik naar buiten kwam. Na uren nabespreken met mijn klasgenoten (nooit doen, huilmoment nummer 3) ben ik naar huis gefietst (weer door de regen) en heb ik mezelf op de bank geïnstalleerd. Toen kwam in eens mijn idee om een zen-dagje te doen en jullie te vertellen hoe.

Stap 1: Relax, take it easy
Had ik maar een bad. Na zo'n stressvolle dag is het zo heerlijk om urenlang in je eigen viezigheid te gaan liggen dobberen. Maar nee, een hete douche is eigenlijk ook een prima idee. Ik ben zelf op de grond gaan zitten met mijn Rituals douchegel. Op één of andere manier geeft dat spul me altijd een kick, een beetje net als drugs. Helemaal in hogere sferen. En natuurlijk bijna flauwvallen als je weer opstaat na blijkbaar anderhalf uur op de grond gezeten te hebben. Sorry huisbaas.

Stap 2: Installeer jezelf op de bank/je bed
Vandaag mag je. Vandaag mag je echt onder je deken blijven liggen en er voor je gevoel nooit meer onderuit komen. Zet een goede (of slechte) film aan, of een serie, of the Valleys/Geordie Shore. Ik noem die expres niet bij series omdat ik niet zeker weet of ik het goed of slecht vind. Het is een soort moraal grijs gebied. Het is zo slecht dat ik het niet mag kijken, maar aan de andere kant is het zo'n gigantische guilty pleasure dat ik het wil noemen.

Stap 3: Laat je op je wenken bedienen
Als je nog thuis woont is deze stap makkelijk. "MAAAAAAAAAAAAAAAAM" is over het algemeen een makkelijk middel om te krijgen wat je wilt. Als je op jezelf woont is het wat moeilijker, maar zeker niet onhaalbaar. Koop een huisgenoot om met een tientje om de hele dag te doen wat jij zegt (even naar de Appie om Ben & Jerry's te halen en als je vraagt of hij/zij een lepel wilt pakken het ook gewoon doen). Zet een fles cola naast je neer met een glas, en je bent klaar. Je hoeft niet meer op te staan.

Stap 4: Leuke dingen
Als ik een echte stressdag gehad heb probeer ik deze altijd leuk af te sluiten. Avondje dansen met vriendinnetjes, avondje film kijken met een ander vriendinnetje (inclusief veel te veel wijn), of quality time met je vriend/vriendin, mocht je die in tegenstelling tot mij wel hebben.


Zo, zijn jullie al stressvrij? Ik niet namelijk.

Dikke kus!


P.S: Sorry voor de lange post. Wou even frustratie kwijt of iets in die trant. Voor de rest is het even handig om mede te delen dat ik (waarschijnlijk) voorlopig weinig tot geen outfit shit zal plaatsen. Mijn lieve, lieve iPhone heeft helaas een ander baasje gevonden (of ja, een ander baasje heeft mijn iPhone gevonden) en ik ben tijdelijk telefoonloos. Dus ook fotoloos. Komt goed! Ik strik mijn zusje + camera wel een keertje.

Dé mannenjas

Over het algemeen vind ik dat vrouwen het beter hebben in de mode dan mannen. Veel kledingwinkels waar ik regelmatig shop (lees voornamelijk Monki) hebben geen mannenkleding, alleen maar hele modieuze en fijne vrouwenkleding. De enige "unisex" winkel waar ik nog wel eens een rondje wil lopen over de mannenafdeling is de Zara. Wat ik wel van Zara vind is dat de mannenkleding vaak zo gericht is op van die gladde Italiaantjes met leren schoenen en strak naar achter getrokken haren met 3 kilo wax erin. Prima als dat je smaak is, maar het is niet die van mij. Daarbuiten vind ik leren details in stoffen kleding bij mannen echt een GIGANTISCHE NO-GO, en Zara heeft daar nogal een handje naar. Wat betreft de H&M..... Tsja. Ik ben van mening dat mannen die alleen maar kleding kopen bij de H&M gewoon niet hard genoeg hun best doen.

Antony Morato is één van de designers die gewoon snapt wat vrouwen sexy vinden in mannenkleding. Stoer, maar toch ook wel weer een beetje chique. Kleding die je aan kan naar een luxe diner, maar die je ook gewoon in en rond je huis kan dragen, of bijvoorbeeld naar school. Deze jas is daar een goed voorbeeld van.

Ja, deze jas... Oh deze jas. Hij is de perfecte combinatie tussen casual en chiq. Hij is er ook nog in een soort legergroen-achtige variant maar deze kleur vind ik dus echt pure liefde. Geweldig, geweldig en nog eens geweldig.
Voor de meiden die graag voor hun mannen shoppen (like me) of voor de meiden die nog een kadootje moeten hebben, kijk vooral eens op de site van Antony Morato http://www.morato.it
Voor mannen geldt eigenlijk dat als ze er ongelofelijk sexy uit willen zien, ze vooral eens op die site moeten kijken.

En jullie? Wat vinden jullie aantrekkelijk qua kledingstijl voor mannen? En voor eventuele mannen, wat voor kleding dragen jullie en waar shoppen jullie het liefst?

Kusjes!

Awkward in de fietsenstalling

Jas: Monki

Shirt: Monki

Skater Skirt: Asos

Schoenen: Vans

Sta je dan, in de fietsenstalling van je school, en dan bedenk je jezelf dat je eigenlijk nog een outfitfoto wou maken. Goed, bij deze dus. Simpele outfit voor school, maar dan al de hele dag gedragen. Mijn hoofd mag even genegeerd worden, ik moest echt enorm hard lachen door de blikken die ik kreeg. 

Ben dus toch wel voor de jas gegaan! Achteraf hele goede keuze, hij is voor nu alleen nog veel te warm. Gaat dus joh even in de kast. 

Ben vandaag (weer) wezen winkelen! Leuke schoenen van de Monki, een rokje en een broek die niet past. Mocht eigenlijk geen geld uitgeven van mezelf dus ik vind het nog redelijk netjes eigenlijk! Foto's volgen later, als ik een keer niet op m'n telefoon zit te bloggen :)

Doen of niet?

Ik weet dat het een tweede blogpost op een dag is en dat dat een beetje te veel gevraagd is hoogst waarschijnlijk. Maar ik heb één grote belangrijke vraag aan jullie.
Ik ben gigantisch verliefd geworden op deze prachtige jas van Monki:

Carlotta jacket, €85

Ik kom relatief vaak in de Monki (lees: elke week) en zie hem nou al een paar keer hangen, maar twijfel er elke keer toch over. Het is een hele dikke winterjas dus ik zou hem het hele seizoen kunnen dragen, en deze kleur vind ik erg tof. Toch is er iets wat mij een beetje tegenhoudt.

Go or no go?

Isabel Marant pour H&M, hot or not?

Om nou te zeggen dat ik er echt al vet lang op zit te wachten is een groot woord, maar toen ik hoorde dat Isabel Marant een collectie voor H&M ging doen vond ik dat wel geinig. Isabel Marant is al een tijdje één van mijn favoriete designers, maar zo staan er wel meer hoog op het lijstje voor mij. Het probleem? Chronisch geld tekort. Het leuke aan de designer-collecties die H&M zo eens in de zo veel tijd met bekende designers (denk Viktor&Rolf, Jimmy Choo) vind ik persoonlijk dat je "designer" items kan kopen voor een niet-designer prijsje. Nou ga ik er niet vanuit dat een Isabel Marant-vest bij de H&M ineens de gebruikelijke €20 zal gaan kosten, maar het zal ook geen klein fortuin kosten. 

Bron: Elle.nl

De collectie zelf vind ik eerlijk gezegd een beetje een domper. De collectie van Jimmy Choo was speels maar chique en de collectie van Viktor&Rolf was strak en modern (dat zijn de enige twee die ik me zo even voor ogen kan halen), en deze collectie is het gewoon net niet. Er zitten een aantal items tussen die ik leuk vind, zoals dit vest:

Bron: Elle.nl

Bovenstaand vest is ook te zien op het model van het eerste plaatje. 

Er zijn maar een paar items die ik echt foeilelijk vind, en de rest vind ik allemaal maar "mwa". De schoenen vind ik echt absoluut om van te walgen. Misschien een beetje "hard" om zo te zeggen maar ik vind het gewoon echt drie keer niks. Het eerste paar, pumps met studs (klik) zijn sowieso niet mijn smaak. Pumps vind vaak al niet leuk omdat ze voor mijn smaak 9 van de 10 keer te laag en puntig zijn de laatste tijd. Een ander paar schoenen uit de collectie die je mij nooit zou zien dragen zijn deze laarsjes (klik). Voor mijn gevoel brengen deze laarsjes het woord "lelijk" naar een heel nieuw platform. Fringes zijn voor mij al een serieuze no-go sinds het jaar 2010 of iets in die richting toen die Minnetonka laarsjes nog hip waren, en die hak. Kijk serieus eens naar die hak. Daar ga je, je toch niet vrijwillig in vertonen? Better yet, daar ga je toch geen geld aan uitgeven? 

Voor de rest vind ik de collectie eigenlijk 100 keer hetzelfde. Behalve de "etnische vesten" die in 3 varianten komen (kort, lang en langer naar mijn gevoel) zit er geen kleur in, het is allemaal grijstinten, zwart of wit. Het zijn voor mijn gevoel items die nog saaier zijn dan de normale H&M collecties, die ik al niet érg spannend zijn. Alleen dan betaal je er 6 keer zo veel geld voor.

Helaas pindakaas, geen Isabel Marant voor Emma!

MAN CRUSH TIME!!

Xoxox

Soms lig je in je bed. En dan weet je dat je wekker over 6 uur gaat zodat je jezelf weer in een propvolle trein kan proppen, krampachtig vasthoudend aan je blikje red bull en je realiserend dat je: A. Geen hakken aan had moeten trekken en B. Je bril weer eens vergeten bent bij je ouders, geen geld hebt voor lenzen en dus minimaal een week blind gaan zijn. 

Ondanks dat je al die dingen weet, lig je maar te draaien tot dat nee nummer weer voorbij komt. Justin Timberlake met zijn meesterwerk "Sexy Back". God. Wat ben ik gek op die man. Hij is een geschenk van de goden met een engelachtige stem en een lichaam dat meer impliceert dat hij een halfgod is. 

(Zelfs zo zou ik hem doen)

Goed. Mijn toekomstige man (snik snik) is weer vereerd, met het volgende plaatje (levensmotto) ga ik jullie weer met rust laten. 

Xoxoxo

Snel en gezond (en lekker)

Ik ben echt gek op groenten. Maar vooral sinds ik wat meer op mijn voeding probeer te letten vind ik het lastig om te bedenken wat ik moet eten. Over mijn broccoli ging altijd een flinke laag kaassaus, en mijn andere groenten gingen vaak gepaard met aardappelkroketten of frietjes. Sinds ik op mezelf woon en niet alleen op gezond eten moet letten maar ook op de centjes, is dit een van mijn favoriete recepten. 

Het is eigenlijk vrij simpel. Je neemt een stukje mager vlees, ik heb gekozen voor tartaar omdat dat nog in de vriezer lag, verse tuinboontjes en wat spekjes. Mijn tuinboontjes komen uit de tuin van mijn opa, maar je kan ze ook bij de biologische supermarkt of op de markt halen. Ik kan je aanraden om ze echt duurzaam in te kopen, want de tuinboontjes van de supermarkt uit de diepvries zijn gewoon echt niet lekker. 

Kook de tuinboontjes tot ze zacht zijn (als ze uit ze vriezer komen ongeveer 10 minuten). Let op, tuinboontjes worden niet echt zacht, dus proef er eentje voor je conclusies trekt. Ondertussen bak je met een beetje olijfolie of een hapje boter de tartaartjes op een zacht vuurtje gaar. Tartaar altijd op een zacht vuurtje, want als je hem te hoog zet wordt de buitenkant te snel gaar maar blijft de binnenkant koud en rauw. Vlak voor de tartaartjes klaar zijn gooi je wat spekjes erbij in de pan, ook deze bak je even op. Haal de tartaartjes uit de pan, giet je tuinboontjes af en roer ze dan nog een minuut of 2 door de spekjes heen. En voila!

Tip: ik heb ervoor gekozen een wat grotere portie groenten te nemen en geen bijgerecht te nemen, maar als je toch wat aardappelen bij je groenten en vlees nodig hebt kan je heel lekker wat aardappeltjes op het vel bakken met wat rozemarijn en zout. Erg lekker hierbij!

Disco baby

Ik was jullie niet vergeten, heus niet.

Nee... Zonder grappen. Ik vergeet niet dat ik een blog heb, maar tussen werk en school en vrienden en mijn ouders die zo eens in de zo veel tijd ook eens wat aandacht willen heb ik het zo ongelofelijk druk dat bloggen er heel vaak bij in schiet. Ik weet dat ik het zo'n beetje elke post beloof, maar ik ga jullie echt proberen wat beter bij te houden. Echt waar!

Een trend die ik de laatste tijd veel voorbij heb zien komen en waar ik absoluut ver-liefd op ben zijn de disco pants. Voorbeeldje:

Bron: Tumblr

 

 Als iemand de gouden tip heeft naar waar ik deze kan vinden, je zou mijn eeuwige held zijn!!

Voor de rest is zoals velen van jullie al zullen weten de Topshop in Amsterdam open gegaan. Het is dan wel in de Bijenkorf dus maar een kleine store, maar ik ben toch intens gelukkig. Tot nu toe heb ik hem actief gemeden (ben er al drie keer met de tram langs gereden maar heb mezelf toch elke keer weer weten te overtuigen dat ik echt niks nodig heb en dat ik het niet mag van mezelf), maar ik weet dat zodra mijn grote vriend de stufi weer gestort is, ik er te vinden zal zijn. Hier enkele items uit de huidige collectie van Topshop waar ik helemaal verliefd op ben!

In combinatie met disco pants, loveee!

Een absolute favoriet voor dit seizoen

Het geweldige aan Topshop vind ik hun verschillende prijscategorieën. Alle kleding is van goede kwaliteit, je hebt geen gezanik met losse naadjes en vervelende stofjes waar je in gaat zweten - iets waar ze bij de H&M/Primark nogal een handje naar hebben. Bij Topshop heb je de basic goedkopere lijn. Dit is kleding van goede kwaliteit en altijd erg gericht op de huidige mode. Daarbuiten heb je enkele "uitschieters". Kleding die wat specialer is, en daarom wat duurder. Dit is dan gemaakt van een extra fijn materiaal, of heeft een print/vorm die je niet zo veel ziet. Topshop geeft dus een kans aan mensen die niet zo veel te besteden hebben om er geweldig bij te lopen, en geeft daarbuiten mensen die wel wat meer kunnen besteden aan kleding het gevoel dat ze catwalk-fashion kunnen kopen terwijl ze gewoon in de Bijenkorf lopen.
(en nee, ik maak geen reclame voor Topshop! Vind het gewoon een toffe winkel)

Rode haren en andere grote levensfouten.

Deze blogpost gaat nou eigenlijk over twee hele specifieke dingen die geen reet met elkaar te maken hebben. Of ja, eigenlijk wel een beetje. Het gaat namelijk om mijn impulsiviteit en mijn tekortkoming in het talent om "nee" te zeggen. Het eerste bewijspunt voor mijn impulsen is het feit dat ik mijn haar rood heb geverfd. Ik ben altijd gek geweest op mijn bruine lokken, maar soms dan loop je gewoon door de Kruidvat en dan denk je
"Potverdorie, ik wil eens wat anders". 
En dat kan je oplossen door je make-up anders te dragen, door je anders te gaan gedragen.. Maar nee. Ik kies ervoor om mijn haar in een compleet andere kleur te verven. Namelijk deze:

Rood hé?!

Mijn lieve moeder heeft mijn haar geverfd, wat letterlijk bloed zweet en tranen heeft gekost. Ik heb nogal veel haar, en ook nogal dik haar. Verven is dus echt een dagtaak.. Nou had ik met mijn domme hoofd natuurlijk ook wel besloten dat één pakje wel voldoende zou zijn, terwijl ik in mijn vorige verf-uitspattingen altijd twee pakjes nodig heb gehad. Dus moeders klaar met verven, ik uitgespoeld en bezig met föhnen, schreeuwt mijn zusje ineens

"IEEEEH EMMA!!!! JE HAAR IS NOG HELEMAAL BRUIN BEHALVE VOOROP!!!"

Die foto's ga ik jullie besparen (nee, ik ga het mezelf besparen om jullie die foto's te laten zien) maar het kwam erop neer dat ik de volgende ochtend met mijn haar in een knot naar de supermarkt mocht, en ook nog eens de supermarkt waar ik twee jaar gewerkt heb voor ik naar Utrecht verhuisde. Viel natuurlijk gelijk op, lachpartijen van hier tot Tokyo en ik kon wel janken. Voor het schap nog tien minuten staan twijfelen of ik niet gewoon een pakje bruin mee moest nemen, maar uit angst dat het fout zou gaan toch maar gewoon voor rood gekozen. Gelukkig is het nu wel gelukt.

Het andere bewijsmateriaal van mijn impulsiviteit is helaas niet zo positief en leuk. Ik heb in Almere altijd bij een winkel keten gewerkt, waar ik ook altijd met heel veel plezier mijn werk heb gedaan met heel veel leuke collega's. Toen ik naar Utrecht verhuisde heb ik daar ontslag ingediend. Tot ik hoorde dat er een nieuw filiaal open zou gaan van dezelfde winkel, op 10 minuten fietsen van mijn huidige woning. Ideaal natuurlijk. Gebeld met wat oude contacten en ik kon gewoon komen solliciteren, en ik zou gaan helpen met het opbouwen van het nieuwe filiaal. Ik had natuurlijk al ervaring met het type werk en hoe het allemaal in zijn werking ging, dus dat kwam helemaal super uit. Komt erop neer dat ik sinds ik in dat nieuwe filiaal werk niet meer met plezier naar mijn werk ga, compleet afgedankt en uitgebuit word, en dat ik keihard werk en eigenlijk stank voor dank krijg.. En dit allemaal door een aantal specifieke collega's die de boel een beetje lopen te verzieken.

Iemand die hier ervaring mee heeft? Vervelende collega's of niet meer met plezier naar je werk gaan? Wat doe je eraan en hoe kan je het oplossen? Serieuze adviezen nodig!

Relentless blogging

Het spijt me jongens. Het spijt me intens.

Gisteravond lag ik in mijn bed en ineens dacht ik, potverdorie, ik had nog een blog die ik eindelijk eens zou gaan bijhouden. Natuurlijk dus gewoon dik vet vergeten de afgelopen weken. Zal ik jullie eens vertellen hoe dat nou eigenlijk komt? Nou dat komt dus door mijn stomme gestolen telefoon. Bloggen is iets wat ik van mijn telefoon deed, even snel een blogpost in de trein of als ik in bed lag een wat uitgebreidere post schrijven... Ik denk dat misschien drie van mijn posts van mijn laptop af komen. Ik ben nou eenmaal een mobiel persoon, je zou me eens moeten zien gaan op mijn iPhone. Typ met de snelheid van het licht joh.
Goed, ding dus kwijt. Inclusief alle apps, foto's en dat soort gejank. Doe er nou wel heel stoer over, maar ik kon echt wel janken na de eerste paar dagen. Eerst zie je het nog als een avontuur, weet je. Dan zit je vast in Marokko zonder telefoon en dan denk je joh, cool, even een beetje losweken van dat ding, over 6 dagen heb ik weer een nieuwe in m'n hand. Je zit op zo'n resort en dat is gewoon zo chill dat je ook even geen contact hoeft.
Voor mij begon de ellende op het vliegveld van Marrakech. We wouden echt heel graag terug naar huis, toch wel een beetje gesloopt en verlangend naar ons eigen bedje, en dan zit je daar op het vliegveld. Met dikke vette vertraging. We waren er natuurlijk ook veel te vroeg, alleen maar in de onderstelling joh, we eten wat daar achter de douane, we roken een paar sigaretjes en dan peren we hem gewoon, in het vliegtuig en hop. Nee. Vliegtuig vertraging en blijkbaar hebben ze in Marrakech achter de douane geen rookruimtes meer. Kon wel janken. Ben ik dan zo'n gore tabaksverslaafde die niet eens een paar uurtjes zonder een sigaret kan? Ik wil nee zeggen maar ik zeg ja. Ik heb een grove schijthekel aan vliegen en juist op dat soort momenten is een sigaretje voor mij dan toch een kalmeringsmiddel. En dan baal je, als je daar staat met je net nieuw gekochte slof Marlboro Light, om dan vervolgens te horen te krijgen dat je absoluut niet meer mag roken achter de douane. Je telefoon is weg, je hebt geen honger meer want al veel te veel gegeten natuurlijk, en dan heeft dat pleurisvliegtuig ook nog eens vertraging.

Goed, genoeg zielig gezeik. Mijn telefoon is weer terug en ik heb geen excuus meer om niet te bloggen. Ik zal er deze week weer eens wat outfitjes en dingetjes uit gooien, in ieder geval dingen die met kleding te maken hebben en niet met gezeik van mij.

De groetjes!!

Perfecte zomermiddagen

Vandaag is het weer één van die dagen. Perfect klimaatje, winderig maar heerlijk warm. Ik zit al de hele dag op mijn balkonnetje in het zonnetje, uitkijkend op de Dom in Utrecht een beetje op Asos te zoeken en muziek te luisteren. Sigaretje in de ene hand, veel te veel geld uitgeven aan kleding met de andere hand, dichterbij perfectie kom je niet als je het aan mij vraagt. 
Dit nummer is echt één van mijn favoriete tunes, het geeft me summer vibes. Het clipje alleen al maakt me zo vrolijk, rond dansende mensen die duidelijk plezier hebben. Voor de rest vind ik de tekst echt briljant... Als het aan mij ligt had dit nummer twee uur mogen duren.

Kusjes!

Hot nights and stolen phones

Hi there readers :)

I'm kind of ashamed to tell you guys this, but the people who know me will probably agree with me... I'm addicted to my phone. Whenever I have nothing to do it's clustered to my hand, and even if I do have something to do it is next to me on the table or in my bag on loud. When it rings, I answer.. Unless it's in a really rude situation (I'm not one of those people who answers their phone in the cinema, but I am a girl that looks who called and sends them a text). 
Having that in mind, imagine how I have to feel now that my best friend is stolen... Okay best friend is not the right word, but the one object that makes my life so much easier. 

In my last post I told you guys that my dad and I were just going to drive up to the airport and see where we could go on vacation. I could tell you that it was a real adventure.. We just walked up to the "Thomas Cook" desk (a Dutch/English travel agency) and told the guy that we wanted to go on vacation the same day. He typed some things in his computer and even though we weren't really expecting that we would even be able to leave the country.. He said "Okay, if you want, your flight to Marrakech leaves in three hours". I was kind of shocked.. Of course I was hoping that we would go on vacation to a sunny destination, but I expected France or Spain, not Morocco... But that wasn't it. It seemed like that day my karma was finally in a good mood, I could go on vacation to a beautiful city to a gorgeous resort and I would be able to finally chill and tan for 6 days. As we were walking to the gate (a little late because we were eating McDonalds hihi) we saw that we had a gate change. Had to run all the way to the other side of Schiphol. I'm not expecting all of you have seen the Amsterdam Airport Schiphol, but it's BIG. It comes in 3rd of all the European airports I believe. Anyway, we made it on time and we were able to board as one of the first people even. So we were sitting on the plane, of course there was way too few space for our legs. You have to imagine that I'm 1.85 meters high and my dad is close to 2 meters. But okay, time to get over ourselves because we were going on vacation. So we thought. Our plane was supposed to leave at 15:25 and at 16:15 some guy started screaming into the intercom. The plane was broken and we weren't allowed to fly with it. Well, they were allowed to fly with it, but not high enough to get over the Atlas mountains in Morocco or even the mountains in Spain. We had to get out of the plane, wait one and a half hours for the next plane to arrive.
It was crappy, it was a lot of waiting with a lot of people who really just wanted to go on holiday, or go home. The flight attendants and the other crew members didn't give us enough information, which made it even worse. We were so happy when we finally arrived in Marrakech, 4 hours later (!!) than we were supposed to.

Marrakech is a really small airport, so there aren't even any "gates". They just attach a ladder to the plane and you have to walk outside into a door, and there you can claim your luggage and go through customs. The airconditioning in the plane was really cold, so I was wearing a sweater and jeans.. But when I came outside all I wanted was to take all my clothes off and roll around naked in the only puddle of water that was on the airport (which was probably oil anyway, but I really didn't care). It was so scorching hot, even around 8 in the evening. A shuttle came to get us from the airport to the hotel, and the guy who represented our travel agency told us that we had come at a bad time. It was going to be the hottest week of the year in Marrakech, every day around 45-50 degrees. If you're like me and you're used to the mild 25 degrees in the Netherlands (and don't mind) that's a lot to take.

When we finally arrived at the hotel we ate something, drank something and then went to sleep because we were so tired.. The first part of the day we didn't even know where we were going, and when we finally knew there was so much trouble and running around and being frustrated that we just couldn't take it anymore.

The first full day that we had was yesterday. It was HOT. We went out for breakfast at 9 and right to the pool afterwards. I can't even describe how hot it was. The tiles were scorching, you couldn't even walk on them without slippers if you didn't want to get blisters on your feet. We spent the entire day under the umbrella because it was just SO hot.
Today was just as hot, but I guess my body kind of got used to it. Went suntanning for a couple of hours, and as long as I took a dip in the pool every half an hour or so, it was okay. At 1 I took a nap, came back at 4 and it was windy as crap.. Started raining and there was some thunder far away, heavy shit as you can imagine. We stayed by the pool anyway because the cool wind was kind of nice and it was really quiet. When we went for our last swim, we came back to my bag being completely trashed. My dad was like "no Emma hurry up, put on your shirt because I wanna go eat" and I just looked at my bag because I saw something was missing. I searched and told my dad that I wanted to find my phone (and cigarettes) first. Of course they weren't there. My dad's phone, my phone and my cigarettes were gone. My dad's cigarettes were right there, as if they didn't like Marlboro but enjoyed my Camel Activate (which was also the last package that I had here, brought from the Netherlands. Crap). Asked everyone but of course no one had seen anything. Tomorrow the manager of the hotel will come talk to us and help us contact the Moroccan police.

Guess I'll have to "detox" from my phone the next couple of days...
I see that this has become a REALLY long post.. So if you have read all of this you get all my respect, and if you send me your adress I will send you a cookie.

Big kiss,
Emma

Vacation time!!

Hi sweethearts!

Today is vacation day :) okay... Vacation is not really the right name since I have to work again in a week. But still, it's my first week off this year and I really can't wait. I'm doing the most fun thing ever with my dad.. We wanna get away either tonight or tomorrow morning, and we haven't booked anything yet. So it's really a last minute week away! 

We wanna get to the sun and actually just relax for a week and not do ANYTHING. 

Anyone that has any tips on where to go? As long as it's sunny we don't really care. 

Xoxo!

Yesterday's outfit

Hi there gorgeous people!

On the pic you see above this post you can see my outfit of yesterday, the last day of sunshine. Wore my hair up with a scarf around it, which is a way of wearing my hair that I really love. 

It's so easy, if you have a bad hair day you just do your hair up and wrap a scarf around your head. Easy and fun!

Over my H&M skirt I wore a simple white tank top. I have like, 10 of those in my closet because you can combine them with everything. Shoe wise I wore some easy simple black leather sandals with some studs on them. It's a simple outfit, but really summery and that makes me love wearing outfits like these. 

Love,

Emma 

Denim on denim

Hey babes!

Denim on denim has never been a favorite of mine. I think that's because there used to be this "trend' of people wearing denim jackets with jeans. They would wear them in colors that kind of matched, but not completely... I gotta admit that was one of my worst nightmares. Seriously people, look at yourself when you pull open your closet. But well, even though non-matching color pallettes are an allergy of mine, I think all people should have the right to wear whatever they want. I can look at people and think: "wow, how did you wake up this morning and put THAT on?" but I always wave that thought away because I don't think it's fair to critisize people on the way they look. If they think it's pretty, it's their truth and they have every right to think that.

Back to the subject of this post then.... Denim on denim. I found these jeans at Primark, which I used to really hate but now start to appreciate more and more. Since I became a student and my shopping-funding has been cut off almost completely, I'm starting to enjoy buying more pretty clothes instead of 1 item that was really expensive. Price is not that important to me anymore. These jeans were only €15, and as I said came from Primark. They are a bit stretchy, which makes them easier for my big butt to get in (haha). The shirt that I'm wearing is a vintage Levi's oversized blouse which is one of the favorite items in my closet. I can forget about it for months but sometimes I wear it twice a week. Under the jeans I'm wearing my worn out navy-blue Vans, usually my working/going out shoes but the comfiest ones in my shoe rack. I kept my accessories to a minimum, only wore a brown fringe bag and did my hair up with a red scarf.

I would like to know if you enjoy outfit posts, because I really love making them but only if they're interesting enough.... Let me know via a comment!

Love, Emma.

Fave sunnies

On the picture above you see me with me all time favorite sunnies. I bought them at this shop that I really love, Episode. It's a vintage store and they sell a lot of crap, things with way too many different floral prints and other dramatic things that even I would never be seen in. They however sell amazing accessories, and also great pants. Pants, you ask? Yes. Pants. They sell a lot of different Levi's for no more than €25. You have the classic high waisted model, but they have also made it their trademark to cut them off or customize them. I really love shopping there! You can find Episode in Utrecht at the end of the Oudegracht, and in Amsterdam in the 9 streets (De 9 Straatjes). 

These sunnies were bought in a large party and cost me €15. Way above my usual sunglasses-budget, but so what!

Xoxo

Polish or urban?

When I woke up this morning, I had an idea for a blog post but nowhere to actually post it. So I decide to make a new blog, my 5378th time. This time I'm really going to keep up, I promise.

This blog is about so many different things, but I'll try to give a light (and as short as possible) explanation of what it's going to be about. 

At first, fashion, my biggest passion (har-har that rimes). I love fashion and shopping, but mostly I love looking for stuff that other people would easily look over. I would describe my style as indescribable, hence the title of my blog. I can be preppy, I can be casual, I can look like a hobo, it just depends on my feelings that day. 

That brings me to the next topic, which is me trying to find out if I want to be preppy or casual, polish or urban. 

Besides all those things I'll post about school, music, family, friends, me trying to get healthy again (not sick, just chubby) and things that I like!

I hope that with this I've done enough explaining about myself...

If you read this, post a comment telling me who you are and how you came to my blog :) would love to read that!

Xoxo

Family holidays and why I love them

I've always really adored the vacations and trips me and my family went on. Before I moved out and got my own place, it was very logical for me to go with my parents on vacation. I've actually never been alone (except for visiting my ex in England two times). We always went on vacation with our car, mostly because my father didn't mind driving, but also because they really don't like flying. 
We've been to a lot of places, but I think my favorite destination of all has always been Corsica. Even when my sister and I were little children, my parents used to take us there. To the bounty beach, to the laid-back camping site in the middle of the forest where you could spot snakes and try to catch lizards. 

My sister and me in Paris. Guess this was the summer
 before I moved out and really started appreciating her.

I think the most exciting part about our vacation has always kind of been the car ride. Corsica is a long drive, it even has a boat ride of 6 hours in it. I can imagine what a horror it must have been for my dad, driving for 24 hours straight with two screaming and fighting children in the back seat. I always hated my parents during those car rides, not even to begin of my sister. If I could, I would have probably scratched her eyeballs out in that car. But there was always this moment that it would change. Whenever you would get off the highway, pull up to this little town and search for your destination.. Dad would roll down the windows and you would feel the warm air getting in the car (after which we would ask dad to please close the windows and turn on the airco). Even if we'd been fighting for all the car ride, my sister and I would sit up straight, look at each other and smile. It was always this magical beginning of three weeks of happiness.