Het spijt me jongens. Het spijt me intens.
Gisteravond lag ik in mijn bed en ineens dacht ik, potverdorie, ik had nog een blog die ik eindelijk eens zou gaan bijhouden. Natuurlijk dus gewoon dik vet vergeten de afgelopen weken. Zal ik jullie eens vertellen hoe dat nou eigenlijk komt? Nou dat komt dus door mijn stomme gestolen telefoon. Bloggen is iets wat ik van mijn telefoon deed, even snel een blogpost in de trein of als ik in bed lag een wat uitgebreidere post schrijven... Ik denk dat misschien drie van mijn posts van mijn laptop af komen. Ik ben nou eenmaal een mobiel persoon, je zou me eens moeten zien gaan op mijn iPhone. Typ met de snelheid van het licht joh.
Goed, ding dus kwijt. Inclusief alle apps, foto's en dat soort gejank. Doe er nou wel heel stoer over, maar ik kon echt wel janken na de eerste paar dagen. Eerst zie je het nog als een avontuur, weet je. Dan zit je vast in Marokko zonder telefoon en dan denk je joh, cool, even een beetje losweken van dat ding, over 6 dagen heb ik weer een nieuwe in m'n hand. Je zit op zo'n resort en dat is gewoon zo chill dat je ook even geen contact hoeft.
Voor mij begon de ellende op het vliegveld van Marrakech. We wouden echt heel graag terug naar huis, toch wel een beetje gesloopt en verlangend naar ons eigen bedje, en dan zit je daar op het vliegveld. Met dikke vette vertraging. We waren er natuurlijk ook veel te vroeg, alleen maar in de onderstelling joh, we eten wat daar achter de douane, we roken een paar sigaretjes en dan peren we hem gewoon, in het vliegtuig en hop. Nee. Vliegtuig vertraging en blijkbaar hebben ze in Marrakech achter de douane geen rookruimtes meer. Kon wel janken. Ben ik dan zo'n gore tabaksverslaafde die niet eens een paar uurtjes zonder een sigaret kan? Ik wil nee zeggen maar ik zeg ja. Ik heb een grove schijthekel aan vliegen en juist op dat soort momenten is een sigaretje voor mij dan toch een kalmeringsmiddel. En dan baal je, als je daar staat met je net nieuw gekochte slof Marlboro Light, om dan vervolgens te horen te krijgen dat je absoluut niet meer mag roken achter de douane. Je telefoon is weg, je hebt geen honger meer want al veel te veel gegeten natuurlijk, en dan heeft dat pleurisvliegtuig ook nog eens vertraging.
Goed, genoeg zielig gezeik. Mijn telefoon is weer terug en ik heb geen excuus meer om niet te bloggen. Ik zal er deze week weer eens wat outfitjes en dingetjes uit gooien, in ieder geval dingen die met kleding te maken hebben en niet met gezeik van mij.
De groetjes!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten